“Wanneer je op een nuttige manier kritiek wilt leveren en een ander laten inzien dat hij zich vergist, moet je onderzoeken van welke kant hij de zaak bekijkt - want van dat standpunt is die meestal juist - en de juistheid hiervan tegenover hem erkennen, maar hem tevens laten zien van welk standpunt zij niet juist is. Daar neemt hij genoegen mee, want hij ziet dat hij zich niet vergist heeft en alleen maar heeft verzuimd om alle kanten te bekijken. Je wordt namelijk niet boos omdat je niet alles ziet, maar je wilt je niet vergissen. Misschien komt dat omdat de mens van nature niet alles kan zien en zich van nature niet kan vergissen ten aanzien van de kant die hij wel ziet omdat de zintuiglijke waarnemingen altijd waar zijn.”