Wykład w oparciu o Psalm 31:24 - "Wzmacniajcie się wszyscy, którzy nadzieję macie w Panu (a posili Bóg serca wasze)".

Nadzieja daje moc do zwycięstwa w chrześcijańskim życiu.

2 Piotra 1:5 - "Dlatego też, dokładając wszelkich starań, dodajcie do waszej wiary cnotę (męstwo), do cnoty poznanie..."

Ta cnota lub męstwo to właśnie element nadziei, bez której wiara nie może być w pełni ożywiona. Wszyscy przechodzimy różne doświadczenia i trudności, ale w nich wszystkich potrzebna jest nadzieja, że wszystko to jest dla naszego dobra. Potrzebne jest też dziękczynienie i wiara w to, że nic bez woli Bożej się nie dzieje, że bez woli Bożej nawet włos z naszej głowy nie spadnie.

Psalmista zachęca, aby ta nadzieja była "w Panu". W życiu duchowym niezbędne jest, by nadzieja opierała się na samym Bogu. Mamy wspaniałe przykłady w Piśmie Świętym takiej nadziei pokładanej w Bogu:

5 Ks. Mojżeszowa 31:6 - "Wzmacniajcie się, a mężnie sobie poczynajcie, nie bójcie się, ani się lękajcie twarzy ich; albowiem Pan, Bóg twój, on idzie z tobą, nie odstąpi cię, ani cię opuści."

Jest to zachęta Mojżesza dla Jozuego i dla całego ludu.

Na początku Księgi Jozuego widzimy, że Bóg powtórzył słowa Mojżesza dając Jozuemu kolejne upewnienie:

"I stało się po śmierci Mojżesza, sługi Pańskiego, że mówił Pan do Jozuego syna Nunowego, sługi Mojżeszowego, i rzekł: Mojżesz, sługa mój, umarł; przeto teraz wstań, przepraw się przez ten Jordan, ty, i wszystek lud ten, do ziemi, którą Ja im, synom Izraelskim, daję. Każde miejsce, po którem deptać będzie stopa nogi waszej, dałem wam, jakom obiecał Mojżeszowi." (Jozuego 1:1-3)

"Tylko się wzmacniaj, i bardzo mężnie sobie poczynaj" (Jozuego 1:7)

Bóg obiecał swoją obecność i pomoc w zdobywaniu ziemi, jeśli Jozue zdecyduje się walczyć zgodnie z Boskimi zaleceniami. Przykład to zdobywanie Jerycha, które udało się poprzez obchodzenie miasta i trąbienie w trąby. Boska moc była z ludem wtedy, gdy lud był wierny Bogu.

Przykład Achana pokazuje, że Bóg wstrzymał łaskę, gdy pojawiała się w narodzie nieufność jemu:

"Ludzie z Aj zabili około trzydziestu sześciu z nich. Ścigali ich bowiem od bramy aż do Szebarim i zabili ich, gdy ci schodzili z góry. Dlatego serce ludu omdlało i stało się jak woda." (Jozuego 7:5)

Porażka była niewielka, ale przyczyniła się do tego, że serce ludu izraelskiego "rozpłynęło się", stało się miękkie, niezdolne do heroicznych czynów. Jednak po oczyszczeniu, karaniu i odpokutowaniu wcześniejszych grzechów, Izrael znów zwyciężał w kolejnych potyczkach o ziemię obiecaną. Izraelici dokonali wówczas wielkich rzeczy. Pokonanych zostało 31 królów tej ziemi (Jozuego 12:24), a nawet potężnych Enakitów, bardzo rosły i potężny lud z warownymi miastami.

Co ciekawe, przy podziale ziemi, odważny (ale będący już w starszym wieku) Kaleb upomniał się właśnie o tę ziemię (Jozuego 14) i zdecydował, że z Bożą pomocą on sam zdobędzie tę ziemię i pokona Enakitów. Kaleb jest tu przykładem pobożnej niezłomności; wiary i nadziei w to, że z Boską pomocą wszystko jest możliwe.

1 Koryntian 16:13 - "Czuwajcie, trwajcie mocno w wierze, bądźcie mężni i umacniajcie się!"

Efezjan 6:10 - "Na ostatek, bracia moi! wzmacniajcie się w Panu i w sile mocy Jego."

1 Piotra 1:21 - "Wyście przez Chrystusa uwierzyli w Boga, który wzbudził Go z martwych i udzielił Mu chwały, tak że wiara wasza i nadzieja są skierowane ku Bogu."

Więcej: www.badaczebiblii.pl